আচৰিত চিন বিচৰা, যীচুক ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বুলি প্ৰকাশ কৰা, যীচুৱে নিজৰ দুখভোগ আৰু মৃত্যুৰ বিষয়ে জনোৱা ৷ মথিয়ে লিখা শুভবাৰ্ত্তা ১৬অধ্যায় ১পৰা ২৮পদলৈ )-পবিত্ৰ বাইবেল, বাইবেল কুইজ ৷

                  

আচৰিত চিন  বিচৰা (মাৰ্ক ৮ঃ১১-১৩, লূক ১২ঃ৫৪-৫৬)

১৬ফৰীচী আৰু চদ্দূকীবিলাকে যীচুৰ ওচৰলৈ আহি, তেওঁক ফান্দত পেলাবলৈ আকাশৰ পৰা এটা চিন দেখুৱাবলৈ ক’লে ৷ ২উত্তৰ যীচুৱে ক’লে 'সন্ধ্যাপৰত তোমালোকে কোৱা, আজি বতৰ  ভাল,কাৰণ আকাশ ৰঙা হৈছে ৷ ৩ৰাতিপুৱা কোৱা,আজি বতৰ বেয়া হ’ব, কাৰণ আকাশ ৰঙা হৈছে,আৰু মেঘাইছেও ৷ তোমালোকে আকাশলৈ চাই বতৰ নিৰ্ণয় কৰিব জানা, কিন্তু কালৰ কাল নিৰ্ণয় কৰিব নাজানা ৷ ৪এই যুগৰ দুষ্ট  আৰু অধৰ্ম্মী লোকবিলাকে মোৰ পৰা চিন বিচাৰে ! কিন্তু তেওঁলোকক যোনাৰ চিনৰ বাহিৰে অন্য কোনো চিন দিয়া নহব ৷’ তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক এৰি আন ঠাইলৈ গুচি গ’ল ৷ 

 ফৰীচী আৰু চদ্দূকীবিলাকৰ  খমিৰ

            (মাৰ্ক ৮ঃ১৪-২১ )

৫শিষ্যসকলে সাগৰৰ সিপাৰলৈ পাৰ হৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকে লগত ৰুটি লৈ যাবলৈ পাহৰিলে ৷ ৬যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, 'চাবা, ফৰীচী আৰু চদ্দূকীবিলাকৰ খমিৰলৈ সাৱধান হ’বা ৷ ৭তেওঁলোকে নিজৰ মাজতে আলোচনা কৰি কলে, 'আমি লগত ৰুটি আনিবলৈ পাহৰাৰ বাবে তেওঁ এই কথা কৈছে ৷`৮তেওঁলোকে নিজৰ ভিতৰতে কি কৈছে, যীচুৱে জানি, তেওঁলোকক কলে, তোমালোকে ৰুটি লৈ নহাৰ কাৰণে নিজৰ ভিতৰতে কিয় আলোচনা কৰিছা? হে অল্পবিশ্বাসীবিলাক, ৯তোমালোকে এতিয়ালৈকে বুজা নাই নে ? তোমালোকৰ মনত নপৰে নে যে,মই পাঁচোটা ৰুটিৰে পাঁচ হাজাৰ মানুহক খুৱাওঁতে তাৰ অৱশেষ খিনিৰে তোমালোকে কিমান পাচি পূৰ কৰিছিলা ?  ১০সাতোটা ৰুটিৰ চাৰি হাজাৰ মানুহক খুৱাওঁতে  তাৰ অৱশেষ খিনিৰে তোমালোকে কিমান পাচি পূৰ কৰিছিলা ? ১১মই যে তোমালোকক ৰুটিৰ বিষয় কোৱা নাই, সেই কথা বুজি পোৱা নাই নে ? তোমালোকে নিজকে ফৰীচী আৰু চদ্দূকীবিলকৰ খমিৰৰ পৰা সাৱধানে ৰাখিবা ৷ ১২তেতিয়া শিষ্যসকলে বুজি পালে যে, তেওঁলোকক ৰুটিত দিয়া খমিৰৰ পৰা সাৱধান হ’বলৈ কোৱা নাই, আচলতে ফৰীচী আৰু চদ্দুকীবিলাকৰ শিক্ষালৈ সাৱধান হ’বলৈহে সতৰ্ক কৰি দিছে ৷ 

 যীচুক ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বুলি প্ৰকাশ কৰা

      (মাৰ্ক ৮ঃ২৭ -৩০ , লূক ৯ ঃ১৮ -২১ ) 

    ১৩যীচুৱে কৈচৰীয়া -ফিলিপী অঞ্চললৈ গৈ তেওঁৰ শিষ্যসকলক সুধিলে, লোকবিলাকে মানৱ-পুত্ৰক নো কোন বুলি কয় ? ১৪তেওঁলোকে কলে, 'কোনোৱে বাপ্তিস্মদাতা যোহন, কোনোৱে  এলিয়া, কোনোৱে যিৰিমিয়া, বা ভাববাদীসকলৰ মাজত  এজন বুলি কয় ৷ ১৫তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, তোমালোকে নো মোক কোন বোলা ? ১৬চিমোন পিতৰে উত্তৰ দি ক’লে, 'আপুনি সেই অভিষিক্ত জনা, জীবনময় ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ, ১৭যীচুৱে ক’লে, হে যোনাৰ পুতেক চিমোন,তুমি ধন্য ! কিয়নো এই সত্য কোনো মানুহে তোমাৰ আগত  প্ৰকাশ কৰা নাই; কিন্তু  মোৰ স্বৰ্গত  থকা মোৰ পিতৃয়েহে প্ৰকাশ কৰিলে ৷ ১৮অৰু সেই বাবে মই তোমাক কওঁ,তুমি পিতৰ; অৰ্থাৎ শিল, আৰু এই শিলৰ ওপৰত মই মোৰ মণ্ডলী স্থাপন কৰিম, আনকি মৃত্যুৰ শক্তিয়েও সেই মণ্ডলীক পৰাভুত কৰিব নোৱাৰিব ৷ ১৯মই তোমালোকক স্বৰ্গৰাজ্যৰ চাবিবোৰ দিম; আৰু তুমি পৃথিবীত যিহকে বন্ধ কৰা,সেয়ে স্বৰ্গতো বন্ধ হ’ব, আৰু পৃথিবীত যিহকে মুকলি কৰা, সেয়ে স্বৰ্গতো মুকলি হ’ব ৷  ২০তেতিয়া যীচুৱে শিষ্যসকলক তেওঁৱেই অভিষিক্ত জনা হয় বুলি কাৰো আগত প্ৰকাশ নকৰিবলৈ আদেশ  দিলে৷ 

যীচুৱে নিজৰ দুখভোগ আৰু মৃত্যুৰ বিষয় জনোৱা (মাৰ্ক ৮ঃ১১-৯ঃ১, লূক৯ঃ২২-২৭ 

       ২১সেই  সময়ৰ পৰা  যীচুৱে  তেওঁৰ  শিষ্যসকলক প্ৰকাশ্যভাৱে ক’বলৈ  ধৰিলে যে ,তেওঁ জেৰুচালেমলৈ যাব লাগিব আৰু তাত তেওঁ  বৃদ্ধলোক, প্ৰধান পুৰোহিত  আৰু বিধান-পণ্ডিতসকলৰ  দ্বাৰাই  অনেক দুঃখ ক্লেশ পাই, মৃত্যুভোগ কৰিব আৰু তিনি দিনৰ দিনা তেওঁ পুনৰ জী উটিব ৷ ২২তেতিয়া পিতৰে তেওঁক  এফলীয়াকৈ মাতি নি অনুযোগ কৰি  ক’লে, 'হে প্ৰভু, ঈশ্বৰে তাকে নকৰক ; আপোনালৈ তেনে অঘটন যেন কেতিয়াও নঘটে  ৷ ২৩যীচুৱে মুখ ঘূৰাই  পিতৰক ক’লে, মোৰ ওচৰৰ পৰা দূৰ হ, চয়তান ! তই  মোৰ পথৰ বিঘিনিস্বৰূপ হৈছ ! কাৰণ  তই  ঈশ্বৰৰ  ভাব অনুসাৰে  ভবা নাই,  কিন্তু মানুহৰ ভাব অনুসাৰেহে ভাবিছ ৷ ২৪তেতিয়া যীচুৱে শিষ্যসকলক ক’লে, কোনবাই  যদি মোৰ পাচত আহিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেন্তে তেওঁ নিজকে সংযত  কৰক আৰু নিজৰ ক্ৰুচ তুলি লৈ মোৰ পাচত আহক ৷ ২৫কাৰণ যি নিজৰ প্ৰাণ  ৰক্ষা কৰিব খোজে, তেওঁ তাক হেৰুৱাব, আৰু যি মোৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ হেৰুৱায়, তেওঁ তাক ৰক্ষা কৰিব ৷ ২৬কোনো এজন মানুহে গোটেই খন জগত পায়ো যদি নিজৰ প্ৰকৃত জীৱন হেৰুৱায়, তেন্তে তেওঁৰ কি লাভ হব ?  নাইবা মানুহে কি দি নিজৰ  জীৱন  ঘূৰাই পাব পাৰে ? ২৭কাৰণ মানৱ -পুত্ৰ নিজৰ পিতৃৰ মহিমাৰে স্বৰ্গ-দূতসকলৰ লগ লৈ আহিবলৈ উদ্যত  হৈছে ; আৰু তেতিয়া প্ৰতিজনক নিজৰ কৰ্ম্ম অনুসাৰে পুৰস্কাৰ  দিব ৷  ২৮মই তোমালোকক স্বৰূপকৈ  কওঁ  যে, তোমালোকৰ মাজত এনে  কিছুমান  মানুহ আছে, যিবিলাকে মানৱ -পু্ত্ৰক ৰজাস্বৰূপে অহা নেদেখেমানে মৃত্যুভোগ  নকৰিব ৷